CZYM JEST I JAKIE SĄ OBJAWY ZESPOŁU CIEŚNI KANAŁU NADGARSTKA?

Zespół cieśni kanału nadgarstka polega na ucisku nerwu pośrodkowego w wąskim kanale kostnym przez przerośnięte więzadło poprzeczne nadgarstka. Przerost ten spowodowany jest przez powtarzające się mikrourazy tej okolicy będące następstwem regularnego przeciążania nadgarstka. Wskutek ucisku nerwu dochodzi do jego uszkodzenia – początkowo prowadzącego do zaburzeń czucia oraz bolesnych parestezji ograniczonych do kciuka oraz palców wskazującego i środkowego, a z czasem do osłabienia siły mięśni unerwionych przez nerw pośrodkowy oraz niekiedy (w przypadkach zaniedbanych) do zaniku mięśni kłębu kciuka. Dodatkowo, charakterystyczną cechą zespołu cieśni kanału nadgarstka jest narastanie objawów w nocy oraz w mechanizmie posturalnym (podczas rozmowy przez telefon, trzymania suszarki do włosów czy kierownicy).

Rozpoznanie stawiane jest na podstawie charakterystycznych objawów, badania lekarskiego obejmującego m.in. wykonanie określonych testów prowokacyjnych oraz wyniku badania przewodnictwa nerwowego w zakresie nerwu pośrodkowego, zwanego elektroneurografią (ENeG)

JAKIE SĄ METODY LECZENIA?

Leczeniem z wyboru jest uwolnienie nerwu z ucisku poprzez przecięcie przerośniętego pasma więzadłowego na poziomie nadgarstka. Niekiedy podejmowane są próby leczenia zachowawczego – iniekcje, stosowanie maści, hydrodekompresja, usztywnienie nadgarstka - zwłaszcza w nocy – jednak nie jest to postępowanie pozwalające na wyleczenie pacjenta, a służy raczej „zyskaniu na czasie”. Wyniki leczenia operacyjnego są tym lepsze, im wcześniej rozpoznany zostanie problem; jeśli objawy obejmują parestezje o charakterze napadowym, nie utrwalonym, dolegliwości ustępują niemal bezpośrednio po zabiegu. W przypadku trwałych objawów, w tym osłabienia siły mięśniowej, usprawnianie trwa dłużej, wymaga uzupełniającego leczenia rehabilitacyjnego i nie zawsze wiąże się z powrotem do pełnej sprawności.

RODZAJ ZNIECZULENIA

Operacja przeprowadzana jest w znieczuleniu miejscowym w ramach nowoczesnego bloku operacyjnego w pełni przystosowanego do wykonywania podobnych zabiegów.

PRZYGOTOWANIE DO OPERACJI

W dniu operacji pacjent nie musi pozostawać na czczo. Nie dalej niż 5 – 7 dni przed zabiegiem każdy chory powinien wykonać podstawowe badania laboratoryjne obejmujące:

– morfologię krwi obwodowej

– elektrolity (sód, potas)

– glukozę

– mocznik i kreatyninę

– układ krzepnięcia (APTT, PT, INR)

– oznaczenie grupy krwi

W przypadku przyjmowania leków upośledzających krzepliwość krwi (Polocard, Acard, Warfin, Acenokumarol, Plavix, Clopidogrel, Xarelto, Pradaxa, Brilique, Eliquis, ...) należy je odstawić na 3-7 dni przed planowaną datą zabiegu. Środki te należy zastąpić jednym z preparatów heparyny drobnocząsteczkowej, którego dawkowanie ustala lekarz prowadzący leczenie przeciwkrzepliwe (najczęściej kardiolog).

Prosimy o zabranie ze sobą i przyjęcie wszystkich pozostałych leków, jakie muszą Państwo przyjmować z uwagi na choroby towarzyszące.

Wszelkie szczegóły dotyczące leczenia operacyjnego, w tym informacje o uczuleniu na leki, chorobach towarzyszących itp. zostaną omówione podczas wizyty kwalifikacyjnej, w trakcie której – po przeprowadzeniu wywiadu, dokładnym zbadaniu oraz analizie dokumentacji i badań dodatkowych – pacjent zostanie zakwalifikowany do leczenia operacyjnego.

POSTĘPOWANIE PO OPERACJI

Po operacji rana zostaje zabezpieczona jałowym opatrunkiem oraz dzianym bandażem. Opatrunek powinien być codziennie zmieniony – rana przemyta wodnym roztworem antyseptycznym (np. Octenisept, Prontosan lub woda utleniona), a następnie osuszona i zaklejona plastrem z jałowym opatrunkiem – przez okres pierwszych 14 dni po operacji. Do czasu usunięcia szwów (7-10 dni po operacji) ręka powinna być uniesiona w temblaku, a pacjent unikać ruchów nadmiernego zgięcia, wyprostu i rotacji nadgarstka przy regularnym poruszaniu palcami (pozwala to zminimalizować obrzęk dłoni po zabiegu). Ponadto, ręka powinna być schładzana 3-5 razy dziennie. Po 2 tygodniach należy rozpocząć stopniowe usprawnianie operowanej kończyny, polegające na angażowaniu jej w codzienne czynności (podniesienie filiżanki z herbatą, czynności domowe, ubieranie się...).

PO JAKIM CZASIE MOŻNA OCZEKIWAĆ POWROTU DO PEŁNEJ SPRAWNOŚCI?

Powrót do pełnej sprawności trwa najczęściej 4-6 tygodni, choć w przypadku osób wykonujących precyzyjne czynności (np. muzyk, zegarmistrz czy dentysta) okres rekonwalescencji może być dłuższy. Wszelkie szczegóły dotyczące operacji zostaną omówione podczas wizyty kwalifikacyjnej z lekarzem wykonującym operację.

Zapraszamy!